Ah! İzmir

Ah!

Seni ilk gördüm İzmir’im,
Çehreni seyre daldım.
Kendimden geçtiğim o an,
Ne güzeldin sen,
Sanki bir rüyadayım sandım.

Ey güzel İzmir,
Var mı senden özel?
Girdin içime,
Yaşamak güzel ama ah!
O İzmir var ya o İzmir,
Yaşamaktan da güzel.

Dağlarında çiğdemleri açıyor,
Süzülürken İzmir'e Manisa'dan,
Etrafa mis kokular saçıyor.
Seyrederken körfezi, o gerdanı,
Endamıyla insan, kendinden geçiyor.

Bir düş gördüm sandım,
İzmir'e geldiğimde,
Gömün beni İzmir’e
Nefesim bitip öldüğümde.

Düşündüm şöyle bir,
İzmir'im neyin var ki özel?
Hangisini saysam ki?
Hepsi birbirinden güzel.

Ey güzel İzmir doldun içime,
Var mı senden özel?
Yaşamak güzel ama ah!
O İzmir var ya o İzmir!
Yaşamak seninle güzel.

Boyoz mu yesem gevrek mi desem?
Midyeden hiç geçemem,
çöp şişe hayır demem.

Dibek kahvesi, Saat kulesi,
Alsancak’ın gecesi, Kordon’da fayton sesi,
Gel de yaşlan gönlüm, bu aziz İzmir'de.

İzmir güzel, kızlar güzel,
İzmir’de nazlar güzel,
İzmir güzel, sazlar güzel,
İzmir’de yazlar güzel,
Gel de yaşlan azizim, bu güzel İzmir'de.

Sözün bittiği yerdir İzmir,
Sessizce seyrederken bir ömür geçer.
Ege'nin en güzel incisi,
Güneşin en güzel battığı yer.

İzmir'in havasına, kızına,
güven olmaz derler imbatına, yazına,
Sadece Alsancak'ta görürsün
otostop çeken kızları,
O zaman bil ki taze bitmiştir sazları.

Körfezde iskeleler birbirine bakar,
Gediz, Foça'dan sessizce denize akar,
Seyre dalarsın,
Taşır sevdaları, âşıkları,
Karşıyaka, Konak, Alsancak’tan,
“Pasaport ve Bostanlıdan”
Kalkan vapurlar.

Ey güzel İzmir girdin içime,
Var mı senden özel?
Yaşamak güzel ama ah!
O İzmir var ya, o İzmir,
Orda yaşlanmak ne güzel.

Mangalda balık, masada rakı,
Hoştur muhabbet, oldun tiryaki,
Ahtapot salata, yanında roka,
Gezer güzeller mis koka koka.

"Kaf-Kaf" Karşıyaka "Göz-Göz" Göztepe!
Maçta göz göze, evde diz dize,
Budur mutluluk şöyle biz bize,
Gel gidelim İzmir'e, kız geze geze.

Foça'dan çıktın mı o güzel yollara,
Çeşme’de girersin şahane koylara,
Efes'ten geçerken alırsın nefes,
Alaçatı rüzgârında benim nefesimi kes.

Ey güzel İzmir girdin içime,
var mı senden özel?
Bu da yaşamak mı?
Ah! İzmir'im ah! Var ya…
Yaşamak seninle güzel.

Kimseye minnet etmez
İzmir’im, yeter kendine aşı,
Çattı kaşlarını Ata’m
İzmir'de hain Yunan’a karşı,
Hasan Tahsin sıkarak ilk kurşunu,
başlatmıştır savaşı,
Asteğmen Kubilay'ın
Menemen'dedir naaşı.

Dünyada batmayacak vardır iki yer,
Şirince'ye giden şarap içer köfte yer,
İzmir'e bir giden bir daha, bir daha der.
İzmir de gelen herkese,
Her nefese,
Gelin der, gelin der.

Güzeldir bu aziz yurdumun her yeri, her köşesi.
İzmir'in her kişisi aşkları ve neşesi,
Sezen’i,
Atilla İlhan’ı,
Avni Anıl'ı,
Ayhan Işık’ı,
Ferdi Özbeğen'i,
Gönül Yazar'ı,
Halit Ziya Uşaklıgil'i,
Halit Refik’i,
Haluk Bilginer'i,
Kayahan'ı,
Metin Oktay'ı,
Müzeyyen Senar'ı,
Tanju Okan'ı,
Vahide Gördüm'ü
Ve daha binlercesi,
Yetişmiş İzmir'den insanların incisi.

Ey güzel İzmir sardın benliğimi, var mı senden özel?
Yaşamak güzel ama ah! O İzmir var ya o İzmir!
Yaşamak seninle güzel…