Dostlarımı özledim

Özledim, her gün gördüğüm,
Eski dostlarımı özledim.
Özledim, yaşadığım yerin,
Tozlu yollarını özledim
Sımsıcak gülüşleri, sevgi dolu aşkları
Özledim, samimiyet kokan arkadaşları
En çok da, beni arayan bakışları özledim.

Bedenim, gir ve hiç çıkma, aralarına
Aklımdaki aksin, can verir yaralarıma
Kazınsın şuurlara, şu imin
Bir tek ben, benim gibi sevebilirim
Yalnız ben, benim gibi gülebilirim,
Dostlarıma.

Özledim, her gün duyduğum,
Güzel sözleri özledim
Özledim, sıcaklığıyla eridiğim,
Güzel yüzleri özledim
Uzatılan elleri, beraber dökülen terleri
Özledim, istemeden bıraktığım yerleri
En çok da, bir daha göremediğim sevgileri özledim.

Ey aklım, bırakma! Sımsıkı sarıl hatıralarıma.
Kalbime bir huzur ver, bir de dostlarımı yanıma.
Unutulmasın hafızalarda son yerim,
Yalnız ben kanatsız da uçabilirim,
Her daim sevgiyle kucak açabilirim,
Dostlarıma…

Mücahit Ünal