Ah! Küheylan

Aaahhh!

Ah küheylan,
Bugün yine beni üzdüler.
Seni, beni eşek yerine koydular.
Reva mı bu?
Ben sana, hiç eşek gibi
Davrandım mı?
Ah küheylan,
Anlıyorsun değil mi beni?
Bakmazlar içine suyun, pisletirler,
Kirletirler denizi.
Ama iyiler var be küheylan.
Ben varım yanında.
Allah var ya yukarda.
Ne söylenirsin, Demezsin,
Öyle beni dinlersin.
Hiç şikâyet etmeden,
Sızlanmadan,
Ne ekmek ne su istersin.
Ne vefalı bir dostsun,
Karşılık beklemeden,
Benim yapamayacağımı bilsen de,
Taşırsın ağırlığımı sırtımda,
Tutarsın sırlarımı aklında.
“Of” demeden, “uf” demeden
Hem dertlerimi dinlersin,
Hem yürür gidersin,
Söylenmeden.

Sen ne vefalı bir dostsun.
Bana hep iyi davrandın ya...
Karşılık da beklemeden.
Ah küheylan!
Sensin en iyi arkadaşım.
Eşek diyenler var ya sana,
Keşke senin kadar eşek olsa ya,
Faydalı.
Ama gerçekten karşılıksız yaparsan,
Bir iyilik.
Eşek yerine koyarlar, aldırma
Ne ekmek verirler ne su,
Darılma, darılmazsın bilirim.
Ah küheylan...
Gerçi,
Ömür boyu hazırım eşekliğe,
Doğru insanlara.
Aslında bana eşek diyenler
Bilmeden,
İltifat ediyorlar.
Anırıyorlar! Arkadaşlarına 

Ahhh... Kükeheylan Ah!
Mücahit Ünal