Ben de insanım

Nefes alırım...

Ellerim kurur soğuk olduğunda
Ayaklarım üşür
Derin derin nefes alırım oldum olalı
Gözlerim dolar, bazen de ağlarım
Yanaklarım da kızarır utandığımda
Hiç ağlamadım diyen var mı anasından doğalı
Ben de insanım
Hastalıklarla ben de boğuştum ufaklığımda
Hala aklımda doktorların o tatsız tuzsuz sözleri
Ruhumda saklıyorum kimsenin bilmediği
Yaşadığım en derin izleri.
Hiç unutmadım yaşadığım hüzünleri
Ondandır çocuklarıma anlatmam pek
Hissetmesinler benimle yaşlanan üzüntüleri
Ben de insanım
Elbet vardır hatalarım
Ama hep dersler alırım, onlarla kurarım yarınları
Hiç yarı yolda bırakmadım, bırakmam bana inanları
Kafam bazen düğüm düğüm karmakarışık
Hayat hiç durmadan tırmandığım uzun bir sarmaşık
Çözdükçe akan bir su gibi akıp giden sorunları
Daha da güçlenerek ilerlerim oldum olalı

Ben de insanım
Kızıyorum bir haksızlık olduğunda
Ellerim acır kapılara vurduğumda
Boğazım da acır avazım çıktığı kadar bağırdığımda.
Neden derim sen yapmazsın
Boş ver diyorum ben de insanım
Uyuyamıyorum borcum olduğunda
Ben de insanım
Artık yoruluyorum biraz konuştuğumda
Başım da ağrır tartıştığımda
Ama hiç durmam dinlenmem çalıştığımda
Bir de çok ama çok severim karşımdakine bir kez alıştığımda
Ben de insanım.
Heyecanlanırım âşık olduğumda
Gözlerim dolar hastalandığında
Kapının önünde bekliyorum biraz geç kaldığında
Küsüyorum kendime beni aramadığında
Ben de insanım.