Küller

Yüreğim düştü suya,
Hafifledi.
Ritmine kapılıp akıntının
Sürüklendi.
Salına salına
Savruldu köşelerde.
Akıntının hızıyla,
Hopladı zıpladı.
Çarptı çıkarcasına,
Duruldu son düzlükte.
Yaşamanın hazzıyla,
Hafifçe dokundu kıyıya,
Yerinden fırladı.

Düştü, taze bir közle
Alev aldı.
Kor olup yandı, hem de ne yandı,
Harladı, bacayı sardı.
Kül oldu havalandı.
Savruldu sağa sola,
Dağıldı gökyüzüne,
Sonra yağdı,
Her bir zerre yeryüzüne,
Kelimelerde
Kar taneleri gibi.
Her biri eşsiz
İnsanlar küllerinden tanıdı.

Mücahit Ünal