Sonsuzlukta…

Tam burada…

İnandım
Hep var olduğuma.
Bir sonsuzluğun içinden geldim,
İlerlerken bir yerde durdum.

Sordum;
Neresindeyim sonsuzluğun?
Hangi ucunda?

Ne fark eder ki?
“Ha ayakucunda,
Ha başucunda."

Bir ışık doğdu,
Gözlerimin ucunda.

O zaman bildim, nereye uğradığımı,
Sonu anlamak için durduğum
Sonsuzluğumda.

Ben seçmedim mi ben olmayı?
Ben seçtim!
Bu zamanda, burada durmayı?

“Kim olmak istersin?” dediler,
Bu dünyada?
“Ben” dedim.
“Ben… Olmak isterim.”

“Ne zaman?” dediler.
“Şimdi.”
“Sen sen ol o zaman” dediler.
Sonsuza yol alırken
Uğradığın bu durağında,

“Aydınlığa inan, onu ara. “
“Karanlıktan iyidir “
“Yoksa bulamazsın yolunu.”
“Karanlıktan korkma ama”
“Işık olursun, aydınlatırsın karanlığı!”
“Işık olunca yanarım,” dedim.
“İyilik için yanmaktan korkma,
Aydınlatmak için yanmak gerek.”
“Sonsuzluğun içinde öğren bakalım sonu,”
“Yana yana tükettiğin karanlık işte bu,”
“Zaman!”
Dediler...
Verdiler.

“Ne kadar uzun” dedim, bu zaman?
“Bir ömür...”
“Oo… Çokmuş yanmak için."
“Yok,” dediler,
Yeterince yokmuş.
“Öyle değil.”

“Sonu başından kısa,
Başı sonundan uzun,
Bir nefes deva mı? Deva…
Bir nefes cefa mı? Cefa…
Kısacık anladığın…”

“Yanarken, ne uzun zaman,
Sönerken ne fark eder
Yandığın kadar…
Yaşamadan bilinmez,
Başladığında çok uzun
Bittiğinde çok kısa
Sandığın zaman.”

Bir baktım diğerleri,
Benden öncekiler.

“Bunlar kim?” dedim.
“İnsanoğlu“ dediler.

“Hepsi yanacak mı?” dedim.
“Hepsi!” dediler.

“Herkes mi?” dedim.
“Herkes yanacak” dediler.
“Anlayanlar burada,”
“Anlamayanlar?”
“Sonsuzlukta,” dediler
“Burada yanıp aydınlatanlar
Kendi ışıkları ile sonsuza gidecek.”

“Diğerleri?”

“Onlar sonu gördüklerinde anlayacak,
Anladıklarında tutuşacaklar,
Tükenmeyen bir zamanda
Hep yanacaklar…”

Kimi yeni uğramış sonu öğrenmeye,
Kimi öğrenmiş,
Devam etmiş sonsuz yolculuğuna
Yanarak.

“Sonsuzlukta insan, nasıl öğrenir ki sonu?”
“İşte böyle," dediler.

“Dünyada,“
“Tüketerek, tükenerek…"

“Bitireceksin sana verilen zamanı “

“Yanıp, ya bu dünyayı aydınlatarak tükenerek biteceksin,”
Ya da sonsuza doğru,
“Kaldığın yerden yanmaya devam edip tüketerek gideceksin.”

Mücahit Ünal