Yarınlar

Yaralandık,
Bisikletten düştük,
Yaralandık dizimizden.
Önce ağladık,
Sonra güldük yaralarımıza.
Kaldırmak için annemiz babamız tutardı elimizden
Vaz mı geçseydik bisikletten?
Merhaba dedik dünyaya,
Yaralara…
Bir acı hissettik içimizden.
Kafamızı çarptık masalara duvarlara,
Yaralandık.
Elimizi kestik,
Yaralandık…
Yaralar iyileşiyor olsa da en derininden,
İzi kalıyor yerinden.
Kendini hatırlatıyor bakınca veya aynada
Öyle acıdı ki bazıları,
Baktıkça yine acıyan cinsinden,
Hissettik ama gülümseyerek,
Bir şerbet olsa Lokman hekimden,
Alsa, içimizdeki tüm acıları,
Annelerimizi elleri sildi acıları dizlerimizden,
Gözlerimizden…
Ya gönül,
Yaralandık…
Ellerinde, saçlarında bir teselli aradık,
İyileşmek için bir şefkat gözlerinden,
Sevgi sildi gönlümüzdeki yaraları,
Samimiyet sildi geçmişteki kötü anıları,
Babamızın kolları yıktı önümüzdeki duvarları,
Annemizin elleri yeniden ördü yarınları,
Hep iyileştik sevgiyle,
Yaraları iyileştiren cinsten,
Bu reçeteyle kurduk o güzel yarınları…

Mücahit Ünal